Ustavni sud BiH poništava presudu Mahmuljinu?

Izvor: Srna

Ekspert za borbu protiv terorizma Dževad Galijašević tvrdi da je u Ustavnom sudu BiH dogovorena neophodna većina koja će poništiti pravosnažnu presudu ratnom zločincu Sakibu Mahmuljinu.

Pozivajući se na pouzdane izvore bliske ovoj pravosudnoj instituciji, Galijašević je rekao Srni da će Ustavni sud BiH naložiti novo suđenje koje bi “ovaj put poštovalo ljudska prava Mahmuljina”, a koja je Sud BiH “kršio masovno” u vođenju tog predmeta.

“Za samog Mahmuljina je pripremljen način izbjegavanja odgovornosti za sve teške, ratne zločine za koje je nesumnjivo odgovoran”, istakao je Galijašević.

Galijašević je napomenuo da Sud BiH kao ni Ministarstvo inostranih poslova u Savjetu ministara nisu učinili ništa da ovaj osuđeni ratni zločinac bude uhapšen u Turskoj i dostupan organima BiH da bi bio upućen na izdržavanje zatvorske kazne, podsjetivši da je samo postojao formalni zahtijev za provjere koje su se odnosile na okolnost njegovog boravka u toj zemlji.

On je istakao da ta pravosnažna presuda nije mogla poništiti utvrđeni lanac odgovornosti uspostavljen haškom presudom komandantu tzv. Armije BiH generalu Rasimu Deliću.

Prema presudi Haškog tribunala Mahmuljinovom komandantu Deliću, Galijašević je podsjetio da su pripadnici odreda “El mudžahedin” od jula do septembra 1995. ubili najmanje 55 zarobljenih pripadnika Vojske Republike Srpske.

U procesu protiv Mahmuljina, napomenuo je, već utvrđeni ratni zločini mudžahedina su umanjeni, odgovornost za njih spuštena je na niži nivo komandovanja da bi se prikrila uloga Alije Izetbegovića u dovođenju mudžahedina i nadzoru nad odredom “El mudžahedin”.

“Ono što se vidi na prvi pogled je da u ovom predmetu i sam tužilac, a kasnije i Apelaciono sudsko vijeće odstupaju od pozicije presuđenog i utvrđenog zločina pa su i optužnica i pravosnažna presuda Mahmuljinu vrlo loša i tendenciozno ublažena presuda Deliću”, ocijenio je Galijašević.

Prema njegovim riječima, poslije dugo odlaganja ratni zločini počinjeni u BiH na vjerskoj osnovi od islamskih vojnih i paravojnih formacija u proteklom ratu mogli bi dobiti zasluženi epilog u pravosudnim institucijama.

Suđenje Mahmuljinu od 2016. godine privedeno je kraju 22. januara 2021. godine kada je Sud BiH donio prvostepenu presudu kojom je bivši komandant Trećeg korpusa Armije BiH osuđen na 10 godina zatvora za ratne zločine, ali je u novembru iste godine ukinuta i održano je novo suđenje pred Apelacionim vijećem Suda BiH, koje mu je 28. aprila 2022. godine smanjilo kaznu za dvije godine i izreklo pravosnažnu presudu od osam godina zatvora.

Proglašen je krivim jer nije spriječio ubistva i nečovječna postupanja pripadnika odreda “El mudžahedin” na području Vozuće i Zavidovića, kao i da je počinio krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika i ratni zločin protiv civilnog stanovništva.

Galijašević smatra da je presuda prividno kažnjavala Mahmuljina i amnestirala vrhovnog komandanta svih zločina mudžahedina Aliju Izetbegovića, što potvrđuje i to da je osuđenik neometano napustio BiH.

On tvrdi i da je u evidenciji Tužilaštva BiH, po nalogu iz Haškog tribunala, predmet “Sakib Mahmuljin i drugi” zaveden od 2012. godine pod pravnom kvalifikacijom ratni zločin – genocid, koja je izgubila, te navodi da je Tužilaštvo BiH u optužnici izostavilo mudžahedine Abu Mealija, Ejmena Avada, Abu Hamzu, Halida Šeika Muhameda.

Takođe, podsjeća u optužnici nije uvršten ni “majski masakr” Zeničkog korpusa i mudžahedina nad 56 pripadnika Prnjavorske lake brigade, pa presuda nije sankcionisala taj u Hagu dokazani zločin.

U dvije velike muslimanske ofanzive sa Ozrena do opkoljene Vozuće nestalo je ukupno 113 boraca. Ni poslije dvije i po decenije, na nekadašnjem ozrensko-vozućkom ratištu nisu pronađeni posmrtni ostaci 15 Prnjavorčana. Većina ekshumiranih, mučeni i unakaženi pronađeni su žicom vezanih nogu, bez glava ili bez drugih dijelova tijela.

Galijašević je napomenuo da nisu pomenuta ni ubistva 25 zarobljenih Hrvata u selima Maline i Bikoši, niti ubistva četiri Srbina u Mehurićima, kao ni ubistvo doktora Veljka Sladojevića iz Zenice koga su 25. juna 1993. godine iz stana odvele tri nepoznate osobe, a u njegov stan se ekspresno uselio Mahmuljin.

Posmrtni ostaci uglednog doktora pronađeni su nakon 17 godina u šumi kod Mehurića u opštini Travnik, u blizini logora mudžahedina.

Galijašević je rekao da je Delić odgovarao za zločin mudžahedina nad ratnim zarobljenicima srpske nacionalnosti, ali je kao vrijeme izvršenja zločina utvrđeno od 10. septembra do 14. decembra 1995. godine što znači da su mudžahedini nesmetano ubijali i poslije potpisivanja Dejtonskog sporazuma.

U to doba, naveo je, aktuelni “kadija” i progonitelj predsjednika Republike Srpske, kao vojni tužilac, nije učinio ništa da zaštiti ugrožena lica srpske nacionalnosti, pogotovo nije pokušao da kazni počinioce niti je na bilo koji način vodio istragu o ovom pitanju.

“U slučaju Milorada Dodika, uprkos hiljadama zaostalih i neriješenih predmeta u Sudu BiH i desetine velikih predmeta koji stoje u ladicama upravo Mirsada Strike, zenički kadija je požurio sa progonom i već zakazao suđenje”, konstatovao je Galijašević.

Galijašević na kraju konstatuje kako nema sumnje da je odred “El mudžahedin” zadatke i naredbe dobijao od komandanta korpusa generala Mahmuljina, koji je naredbe primao od Alije Izetbegovića koga su mudžahedini zvali “Ali Izat”.