Decenija od smrti omiljenog srpskog patrijarha
Danas se navršava deset godina od smrti najomiljenijeg u narodu, patrijarha srpskog Pavla.
Patrijarh Pavle, u narodu omiljen zbog skromnosti i istinoljubivosti, bio je 44. srpski patrijarh i preminuo je u 95. godini 15. novembra 2009. godine. Na dan sahrane, su na putu od Saborne crkve gdje je tijelo bilo izloženo do porte manastira Rakovica ispratile stotine hiljada vjernog naroda.
Matija Bećković o patrijarhu
,,Život je živeo kao da će mu svaki dan biti sudnji i govorio kao da će mu svaka reč biti poslednja. Niko u bučnijem veku nije govorio tiše, a čuo se dalje. Niko nije govorio manje, a da je rekao više. Niko nije lakše hodio zemljom, a da je ostavio dublje tragove. Niko nije bio manjeg rasta, a da se video sa veće daljine. Otuda ni više ljudi, ni veće tišine na Njegovom pogrebu!“
Život
Episkop Pavle, rođen kao Gojko Stojčević, imenovan je za 44. srpskog patrijarha početkom decembra 1990. godine, čime je na tronu Svetog Save naslijedio patrijarha Germana.
Rođen je 11. septembra 1914. u selu Kućanci, Donji Miholjac, u porodici zemljoradnika. U rodnom mjestu u Slavoniji završio je osnovnu školu, a nižu gimnaziju u Tuzli.
U Šestoj muškoj gimnaziji u Beogradu koju je pohađao vanredno da bi mogao da uporedo upiše i Medicinski fakultet, položio je ispit zrelosti.
Šestorazrednu bogosloviju završio je u Sarajevu 1936, a Bogoslovski fakultet u Beogradu, gdje je prethodno završio i dvije godine Medicinskog fakulteta.
Drugi svjetski rat zatekao ga je na odsluženju vojnog roka, a kao izbjeglica nalazio se u manastiru Sveta Trojica u Ovčaru i Banji Koviljaci od 1944. kao veroučitelj za decu u izbeglištvu.
Odatle je iz zdravstvenih razloga otišao u manastir Vujan, u selu Prislonica, između Čacka i Gornjeg Milanovca, gde je ostao do 1945. i odlučio da se posveti monaškom životu.
Zamonašio se u manastiru Blagoveštenje u Ovčarsko-Kablarskoj klisuri.Službovanje u Eparhiji raško-prizrenskoj posvetio je i obnovi crkava i manastira a posebno monaškog života.
Patrijarh Pavle bavio se i naučnim radom, među objavljenim delima su „Monografija o manastiru Devič“, beseda „Život po Jevandelju“ i „Molitve i molbe“.
U njegovo vrijeme osnovana je Akademija SPC za umetnost i konzervaciju, vraćena je vjeronauka u škole, a Bogoslovski fakultet u okrilje Univerziteta.
Njegova lična biblioteka pripala je fondu Biblioteke srpske patrijaršije, ima status kulturnog dobra i čuva se u konaku manastira Svetog arhangela Mihaila u Rakovici.
