Od Zabranjenog pušenja do Klinike Mejo

Autor: FILTER (korišteni dijelovi intervjua dati za radiosarajevo.ba )

Ognjen Gajić, ljekar intezivne njege, pulmolog, univerzitetski profesor, jedan od vodećih stručnjaka na slavnoj klinici Mejo, ali prije svega veliki humanista i čovjek koji je uvijek spreman da pomogne mlađim kolegama.

Od rokera do ljekara

Kada su početkom osamdesetih, dvojica tinejdžera iz sarajevskog naselja Koševo, pozvali svog prijatelja iz komšiluka da počne svirati sa njima, nisu ni sanjali da počinju pisati muzičku istoriju ovih prostora. Njihova imena su Nenad Janković i Davor Sučić, a poznatiji su pod “umjetničkim” nadimcima Dr. Nele Karajlić i Sejo Sekson. “Jaran iz komšiluka” je Ognjen Gajić i trenutno je jedan od najpriznatijih ljekara u čuvenoj svjetskoj klinici Mejo (Mayo Clinic).

Gajić je svirao u originalnoj postavi “Zabranjenog pušenja” sve do 1987. godine. “Onda nismo bili ni svjesni koliko je to dobro. Novi primitivizam je bio zamišljen kao duhovita alternativa klasičnom primitivizmu. Nažalost, klasični primitivizam je pobijedio. Najradije se sjećam beskrajnog smijanja dok smo išli sa koncerta na koncert u toku proročkih turneja” prisjeća se Gajić.

U jednoj od najboljih svjetskih klinika, pored Gajića, tu su kao profesori još dva sarajevska studenta, Dušica Babović-Vuksanović i Emir Festić. To dovoljno govori o kvalitetu studija na ovim prostorima, a Gajić se posebno sjeća svog omiljenog profesora. Aleksandar Fajgelj je predavao na Medicinskom fakultetu Sarajevo, kada je na trećoj godini studija u njegovu grupu došao student Gajić.

“To je bio nevjerovatan čovjek, veliki planinar i ljudina, između ostalog uveo je dijalizu u BiH i istraživao balkansku nefropatiju. Na prvim vježbama on je, umjesto predavanja, počeo glumiti nanu iz Turova koja je na zaobilazni način objašnjavala svoje stomačne tegobe. Mi studenti smo morali da kao detektivi otkrivamo šta je ustvari njen problem. On je meni medicinu napravio atraktivnijom od rokenrola.”

“Fajgelj je bio strašno strog i da dobijete desetku morali ste učiti iz velike američke knjige Harisons (2.000 veoma tankih strana). Ja sam to upio kao spužva, naravno nisam mogao više vježbati muziku i nakon treće ploče sam napustio Zabranjeno pušenje. Tokom četvrte i pete godine medicine redovno sam svaku treću noć boravio u sarajevskoj Hitnoj pomoći da što više naučim urgentnu medicinu.”

Nakon osnovnih studija Gajić započinje specijalizaciju na Dječijoj hirurgiji, a onda izbija rat. Od 1992-1994. bio je član mobilne hirurške ekipe na Koševu.

Američki san

U septembru 1994. spojio se sa porodicom i 1995. emigrirao u SAD gdje je radio kao bolničar i nostrificirao diplomu. Kreće sa specijalizacijom u Bruklinu gdje na drugoj godini počinje raditi u jedinici intenzivne njege, te se pronalazi u toj oblasti.

“Iskustvo profesora Fajgelja, sarajevske Hitne pomoći, dječije hirurgije, rata, rada kao bolničar, te ponovno učenje medicinskih ispita na engleskom me je spremilo za vrhunsku karijeru u toj novoj grani medicine” konstatuje Gajić.

Krajem 90-ih, Mejo klinika bila je među manjim brojem bolnica koja je davala subspecijalizacije iz Intenzivne medicine. Gajić se prijavio i dobio. Bio je među prvima koji su se bavili istraživanjem iz te nove oblasti u kojoj je kompjuterska revolucija počela ranije nego u drugim oblastima. To mu je omogućilo da istražuje kliničku praksu intenzivne medicine na način kakav prije nije bilo moguće.

Tokom svoje karijere osvojio je više od deset prestižnih američkih nagrada, a najviše vremena provodi kao mentor mlađim kolegama i zajedno s njima postiže odlične rezultate.

Za najveći izazov nauci smatra hiperprodukciju informacija. “Odvajanje bitnog od nebitnog je najvažnija stvar u medicini. Poplava informacija u 21-om vijeku je taj zadatak napravila težim nego ikada. Dio našeg istraživanja se koncentriše na razvoj kompjuterskih programa koji filtriraju bitno od nebitnog te da tako pomognu ljekarima i sestrama za brzu i tačniju diagnozu i bolji plan liječenja”.

U Republici Srpskoj sjajnu saradnju ima sa kolegama sa UKC Banja Luka, gdje posebno ističe prvog pulmologa intenzivistu na ovim prostorima Peđu Kovačevića, za koga tvrdi da je napravio Jedinicu intezivne njege na svjetskom nivou.

Rodni grad posjeti svake godine, u kontaktu je sa svim članovima benda, a kao glavni problem u bh medicinskom sektoru u narednom periodu vidi nedostatak kvalifikovanih medicinskih sestara.